Ailede toplumsal cinsiyete dayalı işbölümü, kırda kadının doğayla doğrudan ilişki içine girmesine neden olur. Kadının ve doğanın ikili sömürü de dolaysız biçimde gerçekleşir. Kadın emeği, hem ailenin geçimliği için, hem de pazar için yapılan üretimde yoğun olarak kullanılır. Buna karşılık kadının, yetiştirilen ürünler üzerindeki kontrolü, aile geçimliği için yetiştirdiği ürünler üzerindedir. Pazar için yetiştirilen ürünlerde meydana gelen değişimler, bu ürünlerin yetiştirilmesi için yapılan yardımlar ve destek, doğrudan erkekleri hedef aldığından, kadınların emeği, ekolojik bilgisi değersizleşmekte, ailelerinin geçimliği için ekim yapılacak alanlar daralmakta, ya kente, ya da nadir ormanların bulunduğu bölgelere yeni tarım alanları oluşturmak için göçe zorlanmaktadır. Kadının biyolojik üreme ve besleme gücünden kaynaklanan, kadın bedenini doğayla ilişkilendiren ataerkil ideolojinin ötesinde, kırda kadının doğayla olan ilişkisi maddi temellere dayanmaktadır. Aileyi beslemek için bitki ve hayvani gıdaları toplamak, pazar için tarım ürünleri üretmek, yemek pişirebilmek için yakacak toplamak, kuyudan ya da kaynaktan su taşımak kırsal kesimde kadının günlük işleri arasında yer almaktadır. Günlük yaşamda bitki, hayvan, su ve toprakla sağlanan bu yakın ilişki, kadınları çevrede yaşayan bitki örtüsü ve hayvanlar konusunda bilgi sahibi olmasını sağlar. Ancak, kapitalist gelişme ve Batı bilimi kırsal kadının doğa bilgisini değersizleştirir ve bilginin kullanımını elinden alır.