Erken İslâm Döneminde cami, ilk uygulaması Peygamber’in evinde görüldüğü gibi, yalnızca dinsel etkinliklerin merkezi değildi; aynı zamanda kültürel, toplumsal, siyasal ve belirli bir düzeye kadar da ekonomik etkinlikleri kapsayacak biçimde tüm toplum hayatının merkezi konumundaydı. Bu süreçte, daha sonraları medrese, han kervansaray, vb. ayrı yapılara dönüşecek farklı işlevler tek yapı bünyesinde karşılanıyordu.