Anadolu ile Mezopotamya ve Kuzey Suriye arasında Neolitik Dönemden beri var olan ve obsidyen ticaretine dayanan sistem Tunç Çağı’nda maden ticaretinin artmasıyla ters yönde işlemeye başlamıştır.

Bakırın ergitilerek kalıplara dökülmesiyle yapılan aletler, ancak Kalkolitik Çağ’da gerçekleşmiştir. Neolitik Çağ’da Çayönü, Nevali Çöri, Aşıklı Höyük’te (toplam 49 parça) bulunan çeşitli bakır boncuklar ve kakmaların bazılarının sıcakken çekiçlendiği (tavlandığı), bazılarının da soğukken çekiçlenerek işlendiği anlaşılmıştır. Tunç yapımında ihtiyaç duyulan kalay Anadolu’da az bulunduğu için Mezopotamya kalayına ihtiyaç duyulmuş ve bu kalayı Anadolu pazarına getirme işini de Asurlu tüccarlar üstlenmişti. Büyük kervanlarla Anadolu’ya gelen tüccarlar, kalayın yanı sıra parfüm, kumaş gibi malları da getirmişlerdir.