Tutumlar: Paydaşların çatışmalarla ve anlaşmazlıklarla mücadele etme stillerinin farklı olması iletişim problemleri doğurabilir. İddialı ve sözlü olan cevaplar veya tepkiler genellikle tehditkâr ve saldırgan olarak algılanır. Pasif cevaplar ya da tepkiler uzlaşma veya itaatkârlık olarak görülebilir. Eğer durumlara “doğru” ve “yanlış” açılarından yaklaşılırsa taraflar arasında birbirini suçlayıcı tavırlar söz konusu olabilir ve dolayısıyla güç ve kontrol işbirliğinden daha önemli hale gelir. Bu durumda iletişimin odağı kolaylıkla çocuktan başka yönlere kayabilmektedir ki bu da önemli bir sorundur. Profesyoneller otoriter bir rol takınıp bunu sürdürürlerse, ailelere konumlarından gelen gücü uygulama eğilimi gösterir ve aileleri kaynak olarak kullanmazlarsa eşitliğe dayalı olmayan ilişkiler ve buna dayalı olarak da sorunlu bir iletişim ortaya çıkar.