Serbest/ilgisiz tutumu olan ailelerde çocuğun yaşayarak öğrenmesi esastır ve çocuğu merkeze alan bir tutumdur. Genellikle çok yoğun iş temposu olan ailelerde ya da çocuk sayısının fazla olduğu
kalabalık ailelerde daha sık bu tutuma rastlanmaktadır. Bu ailelerde çocuğun davranışlarına rehber olunmaz, hatalı ya da doğru davranışları çocuğun yaparak yaşayarak öğrenmesi beklenir ve desteklenir. Aslında bu tutuma sahip ailelerin temel isteği özgür ve kendine yetebilen bir çocuk yetiştirmektir. Ama aile denetimi olmadığı için çocuk başına buyruk davranır ve bunun sonucunda da davranışlarına sınır çekilmeyen çocuk kurallara uymamaya başlar. Bu tutumun sonucunda çocuk ihmal edilir ve aileler tarafından gereksinimlerine kayıtsız kalınır. Aşağıdaki örnek annenin serbest ilgisiz tutumuna işaret etmektedir. 6 yaşındaki çocuğun annesi işten eve çok yorgun gelir. Çocuk geç saatlere kadar annesini özler ve bekler. Annesi eve girer girmez çocuğun eline tableti tutuşturur ve bir oyun açarak oynamasını sağlar. Böylece anne dinlenmeye fırsat bulur, çocuk ise yaklaşık 1 saat sessizce tablette oyun oynar ve ardından uyuyakalır. Çocuğun tablette oynadığı oyun yaşına uygun olmayan öğeler içerir ve anne bu durumun farkında değildir.