Zamanla, postmodern düşüncenin etkisi altında, alan araştırmasındaki antropoloğun konumu da sorgulanır hale geldi ve araştırılan topluluğun bir araştırma nesnesi olarak konumlandırılması sorunlu bir durum olarak görülmeye başlandı. Zira araştırmacı da bir insandı ve araştırmaya kendi kültürel deneyiminin yükleriyle başlıyordu. Dolayısıyla araştırılanı objektif olarak görmek aslında mümkün bir durum değildi. O yüzden araştırmacı, araştırma deneyimlerini de bütün açıklığıyla yazmalıydı. Böylelikle antropolojinin yöntemine katılarak gözlem tekniğinin yanısıra bir de katılanın gözlemi eklendi. Hatta bu konuda öyle uç noktalara gidildi ki, bütün araştırmayı sadece araştırmacının kendi deneyimi olarak anlatan araştırmalar ortaya çıktı. Bu yeni yaklaşıma yeni etnografya ya da hikâyeci etnografya adı verilmektedir