Almanya’da Düsseldorf kenti yakınlarında, Ren nehrinin bir kolu olan Düssel ırmağının aktığı Neander adlı bir vadi vardır. 1856 yılı ağustos ayında, bu vadinin yamaçlarında bulunan Feldhofer Grotto adında bir mağarada kireç taşı çıkarmaya çalışan işçiler bir iskeletle karşılaşırlar. işçiler bu iskeletin kafatasını, kol ve bacak kemiklerini ve bir kaç kaburga kemiğini alıp bir kenara ayırırlar. Kireç taşı ocağının sahibi de bu kemikleri doğa tarihine meraklı olmasıyla tanınan matematik öğretmeni Fuhlrott’a götürür. Fuhlrott, bu kemiklerin farklı bir insana ait olduğunu hemen anlar. Bir kere bu kemikler çok kalındır. Kafatasının alın kısmı geriye doğru basık, kaşların bulunduğu yerdeki kemik çok fazla çıkıktır. Fuhlrott, bu değişik kemikleri Bonn Üniversitesi anatomi profesörü Hermann Schaaffhausen’e gösterir. Kemikler bu anatomi profesörünün de ilgisini çeker. Schaaffhausen, 1857 yılında Bonn’da düzenlenen bir bilimsel toplantıda bu kemikler üzerine bir bildiri sunar ve kemiklerin sahibinin Germenlerle Keltlerin atası olan eski ve vahşi bir kuzey Avrupa kavmine ait olduğunu öne sürer. Ardından bir ingiliz bilim insanı, Thomas Henry Huxley 1863 yılında bu kemiklerin soyu tükenmiş eski bir insana ait olduğunu söyler. Başka bilim insanları da farklı yorumlar yaparlar. Örneğin bazıları bu kemiklerin raşitizm hastalığı nedeniyle böyle göründüğünü öne sürerler. Ancak daha sonraki yıllarda Belçika’da ve Avrupa’nın başka yerlerinde de bu kemiklere benzeyen başka fosil kemikler bulunur. Sonunda bu fosillerin eski bir insan türünü temsil ettiği anlaşı- lır ve bu tür, ilk bulunduğu yere atfen Homo neanderthalensis olarak adlandırılır. Bundan sonra dünyanın çeşitli yerlerinde fosiller bulunmaya devam eder ve soyu tükenmiş başka insan türlerinin de olduğu saptanır.