1930’larda radyo, gazete, film gibi kitle iletişim araçlarının totaliter yönetim pratikleri ve propagandalar için kullanımına tanık olan bazı araştırmacılar, 1940’lardan başlayarak siyasal ve iktisadî koşulların medya üretim süreçlerine etkileri meselesine eğilmeye başlamıştı. II. Dünya Savaşı’nın bitiminden sonra sözü geçen araçların kültürel hayata tayin edici ve dönüştürücü müdahaleleri ile ortaya çıkan yeni kavramlar (örneğin Frankfurt Okulu’nun “kültür endüstrisi” kavramı) medya üretiminin kendisini sosyal bilimlerin merceği altına sokmuştu.

Elea Okulu, değişmenin varlığını inkâr etmiş olan filozofların bağlı olduğu ekoldür. Barbizon Okulu, sanatta baskın romantizm akımına karşı gerçekçiliğin özgün bir tavrı olarak ortaya çıkmıştır. Yaklaşık 1830’dan 1870’lere kadar etkili olmuştur. 13. yüzyıldan 17. yüzyıla dek Floransa kenti batı sanatının en önemli merkezlerinden biri olmuştur. Floransa Okulu bu kentte yaşayıp ürünler vermiş sanatçıları topluca nitelemek için kullanılır. Bu sanatçılar arasında Giotto, Bruneleschi, Donatello, Leonardo da Vinci, Michelangelo gibi büyük ustalar vardır. Floransa Okuluna bağlı olan sanatçılar, Ortaçağa karşın daha hacimli figürler çalışmışlardır. Derinlik çabası, figürlerin duruşlarında rahatlık ve doğallık temel özelliklerdir. Siena Okulu, 14. ve 15. yüzyıllarda İtalya'nın Siena kentinde gelişen sanatsal ekoldür. İtalya'nın Ortaçağ anlayışının Rönesans'a karşı direnebildiği son bölge de burasıdır. Ortaçağ (Bizans- Gotik) etkilerini korumuştur. Bol yaldız, süslemeci, dekoratif detaylar, Siena Okuluna bağlı sanatçıların temel özelliklerdir.