II. Dünya Savaşı sonrasında kentlerin nüfuslarının büyümeye başlaması, araç sahipliğinin artması, sanayi ve hizmet binalarına duyulan ihtiyacın yükselmesi, kentlerin planlanmasında iki farklı tutumu doğurmuştur. Birinci tutum bu ihtiyaçların kent çeperlerinde yeni yerleşmeler kurularak karşılanmasını öngörmekte, ikinci tutum ise yasalarla henüz koruma altında alınmamış olan kent merkezlerinin yeniden inşa edilmesini benimsemektedir. Bu ikinci yaklaşım kentsel koruma hareketinin doğuşunu hızlandırmıştır. Çünkü kentsel yenileme (urban renewal) hareketi olarak gelişen ikinci alternatif kent merkezlerinin tahrip edilmesini getirmiş, bu da kentlilerin sivil koruma hareketleri başlatarak kentlerine sahip çıkmalarıyla cevaplanmıştır. İngiltere Bath’de, Brüksel’de, Paris’te başlayan ve gelişen bu koruma hareketi Europa Nostra’nın öncülüğünde 1975 yılının Avrupa Mimari Miras yılı olarak ilan edilmesiyle sonuçlanmıştır. Bu kapsamda Avrupa Konseyinin “Geçmişimiz için Bir Gelecek” sloganı ile kabul ettiği ve 21-25 Ekim 1975 tarihleri arasında Amsterdam’da düzenlenen Avrupa Mimari Mirası Kongresi’nde resmî olarak ilan edilen “Avrupa Mimari Miras Tüzüğü” (European Charter of the Architectural Heritage) kentsel korumada önemli bir dönüm noktası olmuştur.