1838 Ticaret Anlaşması sonrasında başta İngiliz malları olmak üzere her türlü tarımsal ürün kentlerde yerli ürünlerin yerini almıştır. Bunun ertesinde, 1878-1913 yılları arasında, un, pirinç ve buğday ithal edilmek durumunda kalındı. Devletin tarımı ve köylüyü koruyamaması sebebiyle de, özellikle Doğu bölgelerindeki derebeyler ve köy ağaları, sahip oldukları topraklarla birlikte köylülere de sahip oldu. Böylece köylüler maraba olarak adlandırılmaya başlandı.