Küçük sanayi teşvik ve yerli malını koruma amacıyla 1913’de “Geçici Sanayi Kanunu” çıkarıldı. Bu kanunla en az beş beygirlik güç kullanan ve 1000 Osmanlı liralık üretim aracına sahip olan ve bir yıl boyunca 750 iş günü yevmiyeli işçi çalıştıran iş yerleri bu kanunun getirdiği kolaylıklardan yararlanıyordu. Kanun vergi muafiyeti, bedava arazi, geçici gümrük muafiyeti, kamunun öncelikle bu tesislerin ürünlerini satın alma zorunluluğu gibi hükümler getirmiştir. Ancak bu yasadan çoğunlukla azınlıklar ve yabancılar yararlanmıştır.