İktidar ve muhalefetin tartıştıkları yegâne mevzu halkın dini hassasiyetinin istismarı olmuştur. Çok partili dönemin başlangıcında yer alacak aktörler ile laiklik ve cumhuriyetçilik taraftarlığı konusunda ön uzlaşı sağlayan iktidar partisi ilk genel seçimlerin ardından 1947 kongresinde laiklik ve inkılapçılık ilkelerinde radikal uygulamalardan vazgeçme kararı almak durumunda kalmıştır. Bilhassa kırsal kesimde bu durumun yarattığı sakıncalar Türkiye Büyük Millet Meclisinde dile getirildiği zaman da parti yöneticilerinin tepkisini çekmiştir. Savaşın sonunda oluşturulacak yeni düzende yer alabilmek için girişilen çok partili düzen deneyimi halkı, dolayısıyla halkın beklentilerini de öne çıkaracaktır. Tek parti döneminin uygulamada çoğunlukla halk için halka rağmen şeklinde tezahür eden halkçılığı ise bu dönemde halk için halk ile beraber şekline dönüşmeye mecbur olmuştur.1930’lu yıllarda halkçılık yukardaki paragrafa göre nasıl yorumlanmıştır?