Tarihçede engelliğe yaklaşımlarda üç temel anlayış bulunmaktadır. Geleneksel modelde, engelli olma durumu kişiyle alakalı ve bir suçun-günahın karşılığı olarak görülmüştür. Bu anlayışta engelli bireyler, toplumdan uzakta yaşaması gereken insanlardır. Tıbbi-medikal modelde ise, engelli olma durumu, kişinin kendisine ait patolojik bir durumdur. Bu yaklaşımda engelli bireyler, toplumsal hayata katılmak için mutlaka rehabilitasyon hizmeti almalı ve tedavi edilmelidir. Son model ise 2011 yılında yayınlanan Dünya Engellilik Raporu'nda da vurgulandığı üzere sosyal modeldir. Bu anlayışta, engelli olma durumu, kişinin kendisi ile ya da düşünceleri ile alakalı değil; sosyal çevreyle ilişkilidir.Bu anlayışta engelli olma durumu "insan hakları sorunu" olarak değerlendirilmektedir.