Bireyin kendisinin dışında bakım ve rehabilitasyon hizmeti verecek ekibin içerisinde öncelikle aile bireyleri veya bireyin bakımından sorumlu yakınları, özel eğitim uzmanı, bakım elemanı, fizyoterapist, hemşire, dil ve konuşma terapisti, psikolog, odyolog, sosyal hizmet uzmanı, çocuk gelişimi ve eğitimi uzmanı, ergoterapist, diyetisyen, doktor ve bireye özgü sağlık sorunlarına ilişkin uzman hekimler (fizik tedavi ve rehabilitasyon uzmanı, nörolog, ortopedist, plastik cerrah, ürolog, pediatrik nörolog, psikiyatrist, göz hastalıkları uzmanı, diş hekimi, kulak burun boğaz uzmanı vb.) yer almalıdır. Bunların içinde aile bireyleri veya bakımından sorumlu yakınları tarafından sunulan hizmetler, uzman olmayan bakım hizmetleridir. Doğru cevap D’dir.

Özel gereksinimli bireyler ülkemizde Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliğinde (ÖEHY 2009) göre sınıflandırılmaktadır. Bu sınıflandırmada düşünme yetersizliği yoktur. Doğru cevap E seçeneğidir.

Bir sesin duyulabilirlik eşiğine işitmenin mutlak eşiği denir.

Hizmetin Sunum Süresine Göre:

Kısa Süreli Bakım

Uzun Süreli Bakım

Umut evleri, yatılı bakım ve rehabilitasyon merkezlerinden hizmet alan engelli bireylerden oluşan küçük grupların toplumsal yaşam içerisinde diğer bireylerle bir arada olabilecekleri dairelerde yaşamalarına imkân veren bakım hizmetidir. Bu sayede, engelli bireylerin toplumsal yaşama katılımının ve uyumunun artması hedeflenmektedir. Ülkemizde halihazırda engelli bireylere hizmet veren 136 tane umut evi bulunmaktadır. Doğru cevap C’dir.

Odyoloji, kısaca işitme bilimi şeklinde tanımlanabilir. Odyolojinin temel işlevi, çocuğun hangi sesleri işitebildiği ve işitebilmesi için sesin ne kadar yükseltilmesi gerektiğinin belirlenmesidir. Seslerin tanımlanmasında frekans ve şiddet terimleri kullanılmaktadır. Sesin şiddeti, sesin kulak tarafından duyulan yüksekliği anlamına gelmektedir. Sesin frekansı ise ses kaynağının bir saniyedeki titreşim sayısıdır. Sesin şiddetini ölçme birimi desibel (dB) ve sesin frekansını ölçme birimi ise hertz (Hz) şeklinde adlandırılmaktadır. 

İşitme cihazı yardımıyla ya da cihaz olmaksızın dile ilişkin bilgileri işitme yetisini kullanarak elde etmesi mümkün olmayan birey sağır olarak tanımlanmaktadır. Dil öncesi dönem, işitme kaybının gerçekleştiği yaş göz önünde bulundurularak ifade edilmektedir. İşitme kaybının derecesine göre sınıflama odyolojik değerlendirme sonucunda yapılan bir sınıflamadır. Bu sınıflamaya göre; çok hafif, hafif, orta, ileri ve çok ileri derecede işitme kayıpları olarak adlandırılmaktadır. İşitme kaybının oluş yerine göre yapılan sınıflamada ise iletimsel, duyusal-sinirsel, karışık tip, merkezi ve işlevsel işitme kayıpları yer almaktadır. Doğru yanıt D’dir.

Ülkemizde engelli bireylere sunulan bakım hizmetlerinden Cumhuriyet dönemi öncesi vakıflar, Cumhuriyetin ilanından sonra da 1930’lara kadar belediyeler sorumlu idi.

Ülkemizde her ne kadar 1924 ve 1961 anayasalarında engelli bireylerin eğitim alma haklarına ilişkin yasal düzenleme maddeleri olsa da bakım ve rehabilitasyon konusunda en detaylı yasal gelişme 1982 anayasasında yer almıştır.

Bakıma muhtaç özürlü; özürlülük sınıflandırmasına göre ağır özürlü olduğu belgelendirilenlerden, günlük hayatın alışılmış, tekrar eden gereklerini önemli ölçüde yerine getirememesi nedeniyle hayatını başkasının yardımı ve bakımı olmadan devam ettiremeyecek derecede düşkün olan kişiyi ifade etmektedir. İsmail de bu durumdadır. Doğru cevap B seçeneğidir.

İşitme kaybının derecesi odyolojik değerlendirme sonucunda elde edilen desibel (dB) sonucuna göre yapılan tıbbi sınıflandırmadır. Bu sınıflandırmaya göre orta düzeyde işitme kaybı olan bireyler (45-65 dB) konuşma esnasında konuşmaların neredeyse tamamını anlamakta güçlük çekmektedirler ve bu bireyler mutlaka işitmeye yardımcı teknolojilere gereksinim duymaktadırlar.

Duyu organları ya da zihinsel, fiziksel duygusal anlamda bireyin işlevlerinde zedelenmeye bağlı olarak tümü ile ya da kısmen kayıp oluşması durumu yetersizlik olarak ifade edilmektedir. Kısa bir ifade ile yetersizlik zedelenmenin bir sonucu olarak, zedelenme oluşan organın işlevini yerine getirememesi ya da kısmen getirmesidir. 

Toplumsal yaşam paradigması döneminde ‘düzenli bakım programları’ geliştirilmeye başlanmıştır.

engelliliğe bakış açısını tanımlayan ve bu bakış açısı doğrultusunda engellilere yönelik çeşitli hizmetler sunan geleneksel, medikal ve sosyal model olmak üzere üç temel modelin bulunduğu görülmektedir. Engellilik olgusuna
bakışta geleneksel model 1800’lü yıllardan 1940’lı yıllara kadar, medikal model 1950’lerden 1980’e kadar ve sosyal model de 1980’den günümüze kadar olan sürede hâkim konumda olmuştur, hâkim olan modele göre engeli bireylere bakım ve rehabilitasyon hizmetleri sunulmuştur. 

52 maddeden oluşan Özürlüler Kanunu, engelli bireylerin:
• Özür sınıflandırmalarının nasıl yapılması
gerektiğini,
• Bakım gereksinimlerinin nasıl karşılanacağını,
• Bakım hizmeti aldıkları kuruluşların ruhsatlandırma
konusunu,
• Alacakları hizmetlerin standartlarına,
• Bakımlarının çeşitlerine,
• Rehabilitasyon hizmetlerinden yararlanmaları
konusuna,
• Erken tanı ve koruyucu hizmetlerden yararlanmalarına,
• İş ve meslek analizlerinin yapılmasına,
• Mesleki rehabilitasyonlarının yapılması konusuna,
• İstihdam edilmeleri konusuna,
• Eğitim ve öğretimden yararlanmaları konusuna,
çeşitli hükümlerde yer vermektedir.

Tarihçede engelliğe yaklaşımlarda üç temel anlayış bulunmaktadır. Geleneksel modelde, engelli olma durumu kişiyle alakalı ve bir suçun-günahın karşılığı olarak görülmüştür. Bu anlayışta engelli bireyler, toplumdan uzakta yaşaması gereken insanlardır. Tıbbi-medikal modelde ise, engelli olma durumu, kişinin kendisine ait patolojik bir durumdur. Bu yaklaşımda engelli bireyler, toplumsal hayata katılmak için mutlaka rehabilitasyon hizmeti almalı ve tedavi edilmelidir. Son model ise 2011 yılında yayınlanan Dünya Engellilik Raporu'nda da vurgulandığı üzere sosyal modeldir. Bu anlayışta, engelli olma durumu, kişinin kendisi ile ya da düşünceleri ile alakalı değil; sosyal çevreyle ilişkilidir.Bu anlayışta engelli olma durumu "insan hakları sorunu" olarak değerlendirilmektedir.

Zedelenme doğum öncesi, doğum sırası ya da doğum sonrasında çeşitli sebeplerle bireyin organlarının işlevlerini yerine getirmede zorlanma meydana gelmesi durumu olarak açıklanmaktadır. Doğru cevap A seçeneğidir.

Geleneksel sözel yaklaşım  temelinde işitme yetersizliği olan bireylere dudak okuma ve görme duyu becerilerini geliştirme amaçlanmaktaydı. İşaret dili, duygu ve düşüncelerin beden ve el hareketlerine dönüştürtülerek aktarılmasıdır. İşitsel sözel yaklaşımın temelinde, işitme yetersizliği olan bireyin işitme kalıntısından yararlanarak dil becerilerini kazandırma yatmaktadır. Karma (total) yaklaşımın temel hedefi işitme yetersizliği olan bireylere okuma-yazma ve konuşma becerilerinin öğretilmesidir. Çiftdil yaklaşımda temel hedef konuşmanın öğretimi değil okuma yazmanın öğretimidir. Bu yaklaşımda konuşmanın öğretimi yan hedeftir.