Artık tamamen yatalak (yatağa bağımlı) duruma gelmişlerdir. Hiçbir ihtiyaçlarını kendileri gideremezler. Bu hastalar çoğunlukla, kapılan bir enfeksiyon sonucu yaşamlarını yitirirler.

Özellikle yakın döneme yönelik unutkanlık, hangi zaman diliminde olduğunu karıştırma, karar vermesi gereken durumlarda bocalama, mantıklı düşünmede zorluklar yaşama, konuşurken bir sonra söyleyeceği şey için doğru sözcükleri bulamama, okuduğunu anlatmada zorlanma, günlük işlerini düzenli bir şekilde yürütememe, sevdiği şeylere karşı ilgisini kaybetme ve sosyal ilişkilerde zorluklar yaşama gibi değişimler gözlenmektedir.

Günlük yaşamlarında yapmaları gereken en basit işleri dahi yapamazlar. En yakın olduğu kişileri (eş, anne, baba, çocuk vb.) bile tanıyamaz bir duruma gelirler. Evin içinde odaları bulamazlar. Bu bireylerin konuşmaları artık anlaşılmaz bir haldedir. Dışkı ve idrar kaçırmalar başlar. Yaşamlarını sürdürebilmeleri için sürekli bir bakıcıya gereksinimleri bulunmaktadır.

Unutkanlık daha şiddetli ve belirgin bir duruma gelir. Günlük işlerini kendisi yapabilir ancak; bu bireylerin tek başına yaşamaları tehlikeli bir duruma dönüşebilir. Giyim tercihleri düzensizleşir, kişisel temizlik ve bakımlarına eskisi kadar dikkat etmezler. İş ve aile yaşamında üzerilerine düşen sorumlulukları yerine getirmemeye başlarlar. Bulunduğu yerin neresi olduğunu bilememe ve sokakta kaybolma riskleri artar.

Birey yaşlandıkça, artık hafızasının eskisi kadar iyi olmadığını fark eder. Bir süre görmediği kişilerin isimlerini veya yapması gereken işleri unutur. Kısa dönemli hafıza olarak ta adlandırılan “yakın zaman hafızası” zayıflamıştır.