Özümseme, bireyin kendisinde var olan bilişsel yapılarla (şemalarla) çevresine uyumunu sağlayan bilişsel bir süreçtir. Birey karşılaştığı her yeni bir durumda, kendisinde daha önce var olan bilişsel yapı içine almaya çalışır yani çevresine, öncelikle kendisinde var olan bilişsel yapılarla tepkide bulunur.