Albert Camus, akımın popülerleşmesinde en etkili olan yazarlardandır. Kendini varoluşçu olarak görmediğini söylese de Sisifos Söyleni (Le Mythe de Sisyphe) adını verdiği deneme kitabında “saçma”nın felsefesini yapar ve bütün eserlerinde bu felsefenin izi görülür. Onun varoluşuna anlam vermeye çalışan, yabancılaşmış, varoluş kaygısı yaşayan kahramanları ve eserlerindeki genel hava, varoluşçu olarak kabul edilmesine yol açmıştır. 1942 tarihli Yabancı (l’Étranger) ile büyük ilgi görür. Romanın başkişisi Meursault yabancılaşmanın ve “saçma”nın kavranmasının simgesi olur. Sisifos Söyleni’ndeki varoluşçu
önermeleri ve “saçma” (anlamsızlık/uyumsuzluk) felsefesini, Caligula ve Le Malentendu adlı tiyatro oyunlarına uyarlar. Veba (La Peste) (1947) ve Düşüş (La Chute)(1956) adlı romanlarında da “saçma”yı imgelere dökmeye devam eder. 1957 yılında Nobel edebiyat ödülüne layık görülür.