1970’li yıllardaki ekonomik belirsizlikler ve krizlerden sonra 1980’li yıllarda bilişim teknolojilerindeki gelişmeler lojistiğin önemini artırmıştır. Lojistiğin tarihsel gelişimi en genel hatlarıyla 4 dönemde incelenmektedir:
1. Dönem: Planlamanın olmadığı, üretim faaliyetlerinin ön planda olduğu, depolama, dağıtım gibi operasyonel faaliyetlerde hiçbir kontrolün sağlanamadığı ilk lojistik faaliyetler ile başlamıştır.
2. Dönem: Askerî alanda lojistik desteğin öneminin anlaşılmasıyla, askerî lojistik faaliyetler başlamıştır.
3. Dönem: Ticari alanda, teknolojik ve ekonomik ihtiyaçların hızla değişmesiyle lojistiğin tüm faaliyetlerini içeren yeni oluşumlar ortaya çıkmaya başlamıştır. Gelişen
teknolojiyle beraber, entegre edilebilen fonksiyonlara daha geniş bir perspektie
bakılmaya başlanmıştır. Bu dönem, materyal yönetimi ile fiziksel dağıtımın bağlantısını da kapsamıştır. Bu dönemde yaşanan en büyük gelişmelerden biri de lojistiğin bilgi alanındaki yaklaşımının, fiziksel yaklaşımı kadar önemli olduğunun
farkına varılması olmuştur.
4. Dönem: Lojistik faaliyetlerin modernize olmasıyla, yönetimsel ve operasyonel düzeyde uygulanmaya başlamıştır. Yönetsel lojistik, tedarik ve lojistik yönetimi olarak
iki farklı boyutta ele alınmıştır. Operasyonel lojistik; materyal, üretim-operasyon
ve dağıtım yönetimi olarak üç boyutta uygulanmıştır. Lojistiğe ticari bakış açısının
gelişmesiyle birlikte operasyonel ve yönetsel lojistiğin temel faaliyetleri önem kazanmıştır. Bu yaklaşımla birlikte lojistik formülle ifade edilmeye başlanmıştır.