Loft: Loft yaşam, endüstriyel kullanım için inşa edilmiş alanları evcil alanlara dönüştürmek amaçlı yıkıcı bir faaliyet olarak ilk olarak 1970’lerde New York’ta bazı sanatçıların daha önceden endüstriyel amaçlı kullanılan binalara (fabrika, atölye vb.) yerleşmeleriyle başlamıştır. Bu yerleşmeyi çekici kılan kiralarının ucuz olması ve hem yaşam hem de ofis ortamının aynı alanda yaratılabilmesidir. Loftların cazip yanlarından birisi de her birinin farklı olmasıdır. Toplu konutların çoğunluğunun sunduğu benzer tasarımların içinde yaşayana pek fazla esneklik tanımaması durumuna karşılık olarak loft farklı yaşam biçimini arayanlar için, farklılaşmak için bir fırsat olarak görülmektedir (Maralcan, M., 2004: 143). Üretim yapıları olmaları gereği, loftların en önemli özelliği, geniş kullanım alanını ayıran duvarların olmaması ve tavanların yüksek olmasıdır. Koridor ve kapıların olmadığı bu ‘‘tek hacimli’’ mekânlar bir bütün olarak algılanırken, özel ile yarı-özel ayrımını ortadan kaldırdığı için bazı sorunlar da içermektedir. Loft olarak tasarlanan mekanlarda, çoğunlukla yapının var olan özellikleriyle oynanmadan mevcut yapıya entegre edilerek bir dönüşüm yaratılmaktadır (Pamukçu, K.Ö., 2009:4). Günümüzde loft mekânlara olan talebin artması fakat orijinal endüstriyel yapılardan dönüştürülmüş orijinal loftların artan talebe oranla sayı olarak yetersizliği ya da emlak sektöründe rantı yükselerek ulaşılması zor mekânlar haline gelmeleriyle birlikte, loft benzeri ‘yeni’ mekânlar tasarlanmaya başlanmıştır. Bu yaklaşımda, mekanlar gerçek loftlarda bulunan endüstriyel karakterin ve tipik mimari öğelerinin taklit edilmesiyle baştan düzenlenmiş ‘yeni’ tipik betonarme yapılardır (Karagöz, Z., 2007:58). Doğru cevap E’dir.