Middleton ve Clarke (2001) ziyaretçi çekim alanı hizmetlerini, zevk, eğlence ve ziyaretçi halkın eğitimi için kendi kendine yönetilen ve kontrol edilen kalıcı kaynaklar olarak tanımlamaktadır ve ziyaretçi çekim alanlarını on kategoriye ayırmıştır. Bunlar: Antik anıtlar, tarihi yapılar, dizayn edilmiş alanlar, parklar ve bahçeler, temalı parklar, vahşi yaşam alanları, müzeler, sanat galerileri, endüstriyel arkeolojik siteler, temalı perakende siteleri, eğlence ve boş zaman parklarıdır. Kumarhaneler ise ziyaretçi çekim alanı kategorilerine girmemektedir.