Kuşkucu yaklaşımı savunan bir felsefeci, bizim felsefe öncesi bir takım bilgilerimizi sorgulamakta ve eğer kendisine yeterli delili sunamazsak, bu bildiğimizi iddia ettiklerimizi aslında bilmediğimizi bize söylemek için hazır beklemektedir. Moore'un bu noktadaki bakış açısı, bir seçimle karşı karşıya olduğumuzdur. Felsefe öncesi sağ duyuya dayalı kanaatlerimizle felsefi kuşkuculuğun  bir ilkesi arasında hangisine daha fazla güven duyacağımız konusunda bir seçimdir. Moore'un bu konudaki tavrı ise açıktır. Sağ duyuya dayalı kanaatlerimize güvenimiz, asla bir felsefi ilkeye olan güvenimizle kıyaslanamaz. Çünkü felsefecilerin sağduyuya dayalı bilgilerimize önceliği olan ve daha güvenilir bir bilgi türüne sahip olduklarını düşünmek için bir sebebimiz yoktur. 

Moore'un mücadele ettiği ve karşı çıktığı felsefe geleneği, söz konusu sağ duyuya dayalı önermeleri sorgulayan bir tür idealist felsefedir. Moore'un, Cambridge'te öğrenim gördüğü dönemde hakim olan felsefe anlayışı budur. En azından Moore'un bu felsefe geleneğini anlayış biçimi böyledir. Felsefe, bu önermeleri sorgulayarak işe başlamalıdır. Felsefe, söz konusu önermeleri nasıl olup da bildiğimizi açıklamalıdır. Bunu yapabilmenin ilk aşaması ise bu önermeleri bildiğimizi iddia ettiğimizde, bildiğimiz aslında ne olduğunu ortaya koymaktır.