Peirce, yorumlayan olmaksızın bir işaretin bir nesneye işaret etmeyeceğini düşünmektedir. Bu noktada da yorumlayanların üç farklı türünü ayırt eder. İlk olarak, duygusal yorumlayanlar, işaretle karşılaştıklarında yoğun bazı duygular hisseder. Örneğin, futbol takımının renklerini taşıyan bir nesne görünce coşku hisseden bir taraftar. Burada, söz konusu duygunun kendisi de bir işarettir. Söz konusu coşku ya da gurur duygusu, tutulan takıma işaret etmektedir. İkinci olarak, enerjik yorumlayanlar, bir işaretle karşılaştıklarında belli bir fiziksel eylemi gerçekleştirirler. Peirce, bunları bir çavuşun emriyle belli hareketleri yapan askerleri verir. Üçüncü olarak, mantıksal yorumlayanlar gelir. Peirce'ın özellikle üzerinde durduğu yorumlar bunlardır. Öncelikle, mantıksal yorumlayanlar da işaretlerdir. Örneğin, bir sözcüğün sözlükteki karşılığı, sözcünün (işaretin) mantıksal yorumlayanıdır ve kendisi de bir işarettir. Ancak işaret etme süreci bu noktada sonlanmaz. Sözcüğün sözlükteki karşılığı nihai veya son yorumlayanı olmaz. Kendisi bir işaret olması  itibariyle, başka yorumlayanlara gönderme yapar.