Felsefe, alışık olunduğu üzere gerçeklik, Tanrı, ölümsüzlük, iyi ve kötü gibi sorunlarla uğraşmak durumunda değildir. Çünkü bu konular ve sorunlar dilin yanlış kullanımından doğmuşlardır. Wittgenstein'a göre "felsefecinin bir sorunu ele alış şekli, bir hastalığı tedavi etmek gibi" olmalıdır. Burada kendini hasta eden de felsefecinin kendisidir. Dili yanlış kullanarak paradokslar, karmaşalar ve muğlaklıklar üretir.