Tekil adlar belirli betimleyiciler yerine kullanılan kısaltmalar olarak düşünülebilir.

Bireylere meşru olarak gönderim yapan yegane sözcükler işaret zamirleri, bağlamsal ifadelerdir.

Bu kuram, Platon'un dikkat çektiği var olmayandan bahsederken var olmayanın var olduğuna gönderme yapmanın zorunluluğundan kaynaklanan paradoksa da bir çözüm getirmektedir.

Quine, bu çözümden yararlanarak kendi varlıkbilimsel görelilik kuramını geliştirmiştir.

İşaret zamirleri ve bağlamsal ifadelerin gönderimde bulunduğu nesneler, içinde bulundukları önermelerin doğruluk değeri bakımından bir sorun yaratırlar.