Yüzyüze ilişkideki aşkınlık hareketi, radikal başka’nın bütünlükte erimesiyle başarısızlığa uğrayabileceği düşüncesi yerleşmiştir.

Ben’in aşkınlığını çeşitli başkalıklarla ilişkileri göz önüne alarak derece derece betimler. Bu ilişkiler içinde ben bütünden ayrılır, kendisini toparlayıp özdeşleşir, benin kimliği bu özdeşleşmeden ileri gelir.

İnsanın varlığını, özne-nesne karşıtlığının ötesine geçen bir biçimde, “dünyada olma”yı temel alarak çözümlemesi, duygulanımı varoluşsal bir tarzda, bir varlık deneyimi olarak yeniden düşünmeye başlamıştır.

Varlık ve Zaman’ı yeni yayımlamış olan Heidegger’le de karşılaştı.

Sinagog eğitiminden beri ilgilenmemiş olduğu Yahudi Talmud geleneğiyle taptaze bir ilişki kurmasına yol açmıştır.