Bergson, süremi anların bütünselleşmesi hareketi olarak anlıyor.

Bergson’a göre şimdi, geçmişin bir sonucu değildir.

Sürem, Yaratıcı Tekâmül’de kozmolojinin temeli hâline gelir

Evren dinamik bir bütün olmadığı için statik bir tarzda ele alınmalıdır.

Bergson Neo-Darwinizmin mekanikçiliği ile Neo-Lamarkçılığın erekselciliği arasında bir üçüncü yol bulmaya çalışır.