Levinas özneyi içkinlikten aşkınlığa doğru bir hareket olarak anlatır. Ben’in aş-
kınlığını çeşitli başkalıklarla ilişkileri göz önüne alarak derece derece betimler. Bu
ilişkiler içinde ben bütünden ayrılır, kendisini toparlayıp özdeşleşir, benin kimli-
ği bu özdeşleşmeden ileri gelir. Başkalıklarla ilişkinin en son derecesi, başkasıyla
etik ilişkidir. Bu ilişkide başkasının yüzü tarafından sorgulanan ben kendinden
çıkar, bir daha geri dönmemecesine başka’ya gider. Ne var ki başkası karşısında
kendini açıklayarak hesap verme sürecinde kendisini tekrar toparlayıp dile hakim
hâle gelecektir.