Bell'in sadece en tepedeki yapılarla ilgilenmesi, yeni bilgiden, yeni bir yönetici elitten bahsetmesi; toplumun bütün değer sisteminin değişip değişmediği meselesi ile ilgilenmemesi. 

Bell'in imalata dayalı üretimin yerini hizmete dayalı bir ekonominin aldığı bu yeni ekonomik yapıda, Bell, mavi-yakalıların ekonomideki ağırlığı azalırken beyaz-yakalıların işgücü içindeki etkinliğinin belirgin bir biçimde arttığını iddia etmesi.

Bell'in bu yeni toplumun merkezine üniversiteleri, araştırma örgütlerini ve deney merkezlerini yerleştirmesi.

Bell’in yeni hizmet sınıfı olarak gördüğü “insan hizmetleri” ve “profesyonel hizmetler” alanında istihdam edilen işçilerin sayısında kayda değer artış gözlemlense de aslında nitelik açısından betimsel düzeyde bu işçilerin “profesyonel” olarak adlandırılması.

Sanayi üretimine doğrudan ya da dolaylı katkıda bulunan mühendis, teknisyen veya bilgisayar programcısı gibi mesleklerin üyeleri Bell’in işaret ettiği gibi ayrıcalıklı, iktidar sahibi olabilecek sınıfsal bir konuma ulaşabilmekten uzak görünmesi.