İkisi de tarihsel incelemeyi esas alır.

Yapısalcılık, doğruluğu metnin “arkasında” ya da “içinde” görürken post-yapısalcılık okuyucunun ve metnin karşılıklı etkileşimini üretkenlik olarak görmektedir.

Yapısalcılık belirlenimciliği ve tekçiliği reddederken post yapısalcılık tekçiliği savunur.

Yapısalcılar “benliğin” ayrı, tekil ve tutarlı bir varlık olduğu görüşüne katılmazlar oysa post-yapısalcılar benliğin tekilliğine vurgu yapar.

Post-yapısalcı metin analizlerinde yazar merkezi konumdadır.