Çok zengin bir sözlü halk edebiyatı geleneğine sahip olan Karaçay-Malkar’lılar yüzyıllar boyunca ağızdan ağza, nesilden nesle aktardıkları sözlü edebiyat ürünlerini ancak 19. yüzyıl sonlarında yazıya geçirme imkânına kavuşmuşlardır. Arap harflerine dayalı bir alfabe kullanan Karaçay-Malkar’lılar yerel bir lehçe özelliği taşıyan dillerini yavaş yavaş işlemeye başlamışlar, edebî eserler verebilecekleri edebî bir dilin temelini atmışlardır.