ÜZÜGARA BACI

İki bacı var imiş. Bu bacılardan biri kasıb, o birisi dövletli imiş. Kasıb bacının iki uşağı var idi. Bunlar bir parça çöreye möhtac imişler. Çox vaxt yémeye héç bir şéyleri olmurmuş. Günlerin bir günü kasıb bacı uşaglarını da yanına alıb gédir dövletli bacısıgile, déyir belke bir tike çörekden-zaddan vérdi, özüm héç, uşaglar yéyer, ağlamazlar. …..

Vaxt dolanır, ve’de ötür, bir gün gelir ki bu kasıb bacıgil dövletlenirler. Dövletli bacı ise kasıblaşır. Éle bir güne düşür ki, yémeye bir tike çörek tapmır. Axırda elacı kesilir, déyir, gédim bir bacımgile, görüm belke yémeye bir tike çörek verdi. Durub yavaş-yavaş gelir bacısıgile. Bacısının uşagları heyetde oynayırmışlar. Téz gaçırlar analarına xebere ki, ana, xalam bize gelir. O, durub bacısının gabağına çıxır, onu éve getirir, toyug kesir, plov bişirir, getirir goyur bacısının gabağına. Bacısı doyunca yéyir. Gédende de plovdan bir böyük gab goyur desmalın arasına, üstünde de xéyli çörek. Évde gümanı gelen ne varsa hamısından yır-yığış édib bacısına vérir. Aparıb bacısını yola salır. …..

Bacısı xecalet çekib, ne ağ dinir, ne gara, başını aşağı salıb gédir.

Yukarıya alınan hikâyenin ana düşüncesi hangi atasözüne uygundur?