Türkiye Türkçesiyle karşılaştırıldığında Tatar Türkçesinde kullanılan ünsüzler ile ilgili şu özellikleri tespit edebiliriz: 1. Türkçe asıllı sözlerin başındaki bütün g’ler Tatar Türkçesinde k’ dir: kil- (gel-), kür- (gör-), köl- (gül-), kül (göl), kilån (gelin). 2. Türkçe kelimelerin başındaki d’ler Tatar Türkçesinde t’dir: tav (dağ), tuy- (doy-), timår (demir), tål (dil), tugız (dokuz). 3. Kelime başındaki b’ler bazı sözlerde m’dir: miñ (bin), min (ben), min- (bin-), muyın (boyun), mıyık (bıyık), minçål (bencil), moñ (bun- sıkıntı). 4. “var-, ver-, var” sözlerindeki kelime başı v- sesi, Tatar Türkçesinde b-’dir: “bar-, bir-, bar”. 5. İki ünlü arasında kalan p’ler b olur: yabış- (yapış-), tibåş- (tepiş-), übåş- (öpüş-).