Neoklasik çalışma/boş zaman teorisinde zaman kullanımının iki tipi olduğu savunulur. Bunlar “çalışma” ve “boş zaman”dır. Örneğin, bir haftada toplam 168 saat olduğu ve bireyin 68 saati yemek, uyumak gibi biyolojik ihtiyaçları için harcayacağı varsayılırsa, birey kalan 100 saatin bir kısmını çalışmak için kullanacak, bir kısmını ise boş zaman olarak talep edecektir. Soruda dikkat edilmesi gereken nokta teorinin çalışma ya da boş zaman kullanımının son sınırıdır. Gerçek hayatta mümkün olup olmaması, ya da yasal durumdan bağımsız olarak teoriye göre çalışılabilecek ( tam tersi boş zaman olarak kullanılabilecek) 100 saat vardır. Bireyin 101. saati bulunmamaktadır.