Klasik ücret teorilerinden biri olan Ücretin Tunç Kanunu emeği tıpkı bir ‘mal’ gibi değerlendirmiştir. Buna göre emeğin değeri sonuçta üretim maliyetlerine bağlıdır. Bu noktada emeğin ‘doğal’ ve ‘piyasa’ olmak üzere iki değeri söz konusudur. Emeğin doğal değeri veya fiyatı (doğal ücret) işçilerin
geçimlerini sağlamaya ve hayatlarını devam ettirmeye yetecek olan fiyattır. Emeğin piyasa değeri ise
diğer mallarda olduğu gibi arz ve talebin kesişmesi ile ortaya çıkan fiyatıdır (piyasa ücreti). Buna göre emek kıt olduğu zaman ücret yüksek, bol olduğu zaman ise düşük olacaktır. Kısa dönemde emeğin piyasa fiyatı emek arz ve talebindeki değişmelere bağlı olarak doğal fiyatından farklılaşabilir. Ancak bu durum orta vadede giderilmek ve piyasa ücreti doğal ücrete yaklaşmak zorundadır.