Klasik ücret teorilerinden biri olan Ücretin Tunç Kanunu emeği tıpkı bir ‘mal’ gibi değerlendirmiştir. Buna göre emeğin değeri sonuçta üretim maliyetlerine bağlıdır. Bu noktada emeğin ‘doğal’ve ‘piyasa’ olmak üzere iki değeri söz konusudur. Emeğin doğal değeri veya fiyatı (doğal ücret) işçilerin geçimlerini sağlamaya ve hayatlarını devam ettirmeye yetecek olan fiyattır. Emeğin piyasa değeri ise diğer mallarda olduğu gibi arz ve talebin kesişmesi ile ortaya çıkan fiyatıdır. İlk kez David Ricardo’nun 1817 yılında yayınladığı ‘İktisat Politikası ve Vergileme Prensipleri’ adlı eserinde ileri sürülmüştür. (piyasa ücreti). John Stuart Mill ise ücret fonu teorisini ortaya atmıştır.