Klasik ücret teorilerinden biri olan Ücretin Tunç Kanunu emeği tıpkı bir ‘mal’ gibi değerlendirmiştir. Buna göre emeğin değeri sonuçta üretim maliyetlerine bağlıdır. Bu noktada emeğin ‘doğal’ve ‘piyasa’ olmak üzere iki değeri söz konusudur. Emeğin doğal değeri veya fiyatı (doğal ücret) işçilerin geçimlerini sağlamaya ve hayatlarını devam ettirmeye yetecek olan fiyattır. Emeğin piyasa değeri ise diğer mallarda olduğu gibi arz ve talebin kesişmesi ile ortaya çıkan fiyatıdır. İlk kez David Ricardo’nun 1817 yılında yayınladığı ‘İktisat Politikası ve Vergileme Prensipleri’ adlı eserinde ileri sürülmüştür. (piyasa ücreti). John Stuart Mill ise ücret fonu teorisini ortaya atmıştır.

Ürün piyasasında tekelci bir firmanın emek talep eğrisi ve tam rekabetçi bir firmanın emek talep eğrisi şekil üzerinde gösterildiğinde tekelci bir firmanın emek talep eğrisinin tam rekabetçi bir firmanın emek talep eğrisinin sol tarafında yer aldığı ve daha dik olduğu görülmektedir. Bu farklılığın temel nedeni tam rekabetçi bir firmada marjinal gelirin malın fiyatına eşit olmasına karşılık, tekelci bir firmada marjinal gelirin fiyattan küçük olmasıdır.

Bu nedenle doğru cevap E seçeneğidir.

Ücret ’in işçiler tarafından işverenin hediyesi gibi algılanarak onların firmaya olan sadakatlarını arttıcağını ve verimliliklerini yükselteceğini ileri süren model Sosyolojik Ücret Modelidir.

Pazarlık gücü teorisi Klasik teorilerin karamsarlığı ve Marjinal Verim Teorisinin ütopik varsayımları ile kıyaslandığında ‘gerçekci’ sayılabilecek bir teoridir.

Emek arz eğrisinin pozitif eğimli kısmının daha dik olması durumunda istihdamı arttırmak isteyen oligopolcü firma ücreti önemli ölçüde arttırmak durumunda kalacaktır.

Neoklasik modele göre, genelde tüm bireyler benzer eğitim talebine sahip olmalıdır. Bireylerin eğitim talebini farklılaştırmasına, bu durumda, iki faktör etki eder: bireysel yetenek, bilişim kapasitesi ve ailenin refah düzeyi. Ancak, kamu eğitim harcaması yatırımlarında maliyet-fayda analizi kullanılmamaktadır, zira eğitim harcamalarının toplumsal getirisinin hesaplanamaz olduğu kabul edilmektedir.

"İşlerin alternatif çalışma alanlarında olmayan ve arzu edilmeyen özellikler taşıması durumunda bunu telafi etmek amacıyla işçilere yapılan fazladan ödemelerdir." şeklinde tanımlanan kavram, "Telafi Edici Ücret Farklılığı"dır.

Bütün bu tanımlamaların ışığında eksik istihdamın boyutları şu şekilde belirlenebilir:
• Kişi, işin gerektirdiğinden daha fazla formel
eğitime sahiptir.
• Kişi, formel eğitimi dışındaki bir alanda gönülsüz olarak çalışmaktadır

• Kişi, işin gerektirdiğinden daha fazla iş deneyimine ve niteliğe sahiptir.
• Kişi, gönülsüz olarak yarı zamanlı, geçici
veya kesintili istihdamdadır.
• Kişi, bir önceki işinden % 20 veya daha az
kazanmaktadır (çalışma hayatına yeni girenler için aynı mesleki nitelikteki kişilerden % 20 az kazanması koşulu aranır)

Doğru cevap C seçeneğidir.

Ücret farklılıklarına neden olan iş piyasası aksaklıklarını ‘bilgi eksikliği’ve ‘emek hareketliliğini kısıtlayan unsurlar’ şeklinde iki alt başlık altında incelemek mümkündür.

Örneğin Schultz (1963) eğitimin faydaları üzerine üçlü bir yaklaşım sergiler: Şu anki tüketim bileşeni, örneğin sadece bilgi elde etmenin hazzı; ikinci olarak geleceğe dair bir tüketim bileşeni yani eğitim  sayesinde diğer malları tüketebilme olanağının artması-sağlık harcamalarının artması vb. gibi- ve son olarak yatırım bileşeni yani beşeri sermaye yatırımı ki Becker’in geliştirdiği modele işaret eder.

Özellikle gelişmiş ülkelerde, çalışanların neredeyse %90’ına yakınının ücret ve maaş geliriyle geçimlerini sağlıyor olmaları, ücret konusunun ne kadar geniş bir kitleyi ilgilendirdiğinin de en önemli göstergesidir. Emeğin fiyatı olan ücretin temel belirleyicileri emek arzı ve talebidir

Tam rekebetçi emek piyasası varsayımları hatırlandığında;

• İş piyasasında çok sayıda işçi ve işveren vardır, sendikalar yoktur.

özelliği gereği doğru cevap "C" şıkkıdır.

Tek ücret kanunu

Tam rekabet piyasalarında kısa dönemde denge ücretinden sapmalar olabilse de uzun dönemde arz ve talep güçlerinin piyasayı tekrar denge ücretine getireceğini ifade eden kuraldır.

Ücret farklılıklarına neden olan emek piyasası aksaklıklarını, bilgi eksikliği ve emek hareketliliğini kısıtlayan unsurlar olarak sayabiliriz. Bazı işlerin telafi edici ücret farklılıklarını gerektirmesi ve İşlerin beceri gereklerinin farklı olması işlerin heterojenliğine, İşçilerin beşeri sermayelerinin farklı olması ve İşçilerin bireysel tercihlerinin farklı olması ise işgücünün heterojenliğine örnek verilebilir.

Eksik rekabetçi firmanın emek talep eğrisi tam rekabetçi firmanın emek talep eğrisinden daha diktir ve onun solunda yer alır

Ücretin Tunç Kanunu, ücret düzeyinin asgari geçim düzeyinin üstüne çıkmayacağını savunan klasik ücret teorisidir. Ferdinand Lasalle tarafından ‘Ücretin Tunç Kanunu’ adı verilen bu teori klasik iktisatçılardan Malthus’un Nüfus Teorisine dayanmaktadır.

Tam rekabet piyasalarında işlerin ve işgücünün heterojen (farklı) olduğu DEĞİL homojen (aynı) olduğu varsayılır

Göç edenler için psikolojik maliyetleri azaltmanın yollarından biri hemşehri ve yurttaşlarla daha sıkı ilişkiler kurmaktır. İstanbul gibi metropollerde Anadolu'nun çeşitli şehirlerinden gelenlerin genellikle aynı semtlerde yoğunlaşmaları yada Avrupa ülkelerinde vatandaşlarımızın ‘Türk Mahallesi’ tabir edilen bölgelerde toplanmalarının altındaki psikolojik neden budur. Doğru cevap D seçeneğidir. 

İlave eğitim yatırım harcamasının marjinal getirisi, marjinal maliyetine eşit olana kadar da bu harcamaya devam edecektir. Marjinal getiri, işgücü piyasası koşullarına, eğitime ayrılan kaynaklara ve bireyin yeteneklerine bağlı olacaktır. Marjinal maliyet ise eğitimin dolaysız maliyetine ve bireyin bilişsel kapasitesine bağlıdır. Neoklasik modele göre, genelde tüm bireyler benzer eğitim talebine sahip olmalıdır.

Ed= ? Firma cari ücret düzeyinde bütün işçileri istihdam etmeye istekli fakat bu ücretin üzerinde
hiçbir işçi istihdam etmeyecekse tam esnek talep söz konusudur.