Kadınların işgücü piyasasındaki ve eğitim alanındaki ikincil konumu, erkek-egemen ideoloji ile kadının aile ve toplumdaki ikincil konumunun bir yansıması olarak ele alınır. Görünmeyen kadın emeğinin özgünlüğünü vurgularlar; kadınların ev içi işler ve bakım emeği şeklindeki katkılarının nasıl göz ardı edildiğine ve bu ücretsiz emeğin makroekonomiye ne gibi katkıları olduğuna işaret ederler. Nasıl “kadın” ve “erkek” olunduğunun toplumsal olarak belirlendiğini ve bu cinsiyetçi rol kalıplarının zaman içinde ve ülkeler göre değiştiğini, dönüştüğünü savunurlar. Sonuçta, eve ekmek getiren erkek ile iyi eş ve anne kadın şeklindeki cinsiyete dayalı işbölümünün eğitim hizmeti taleplerini de belirlediğini söylerler.