Toplumsal üretimin üç nedenden ötürü azaldığına inanılır: Birincisi, sendikanın
yol açtığı ücret artışları, firmaların istihdamı azaltıp, işgücü başına daha
çok sermaye kullanmasına yol açar ve toplumsal olarak etkin olmayan (çünkü
tam rekabetçi dengeden uzaklaşılmıştır), bir kaynak dağılımına yol açar. İkinci
olarak, toplu sözleşme maddeleri, belirli sermaye/işgücü oranının kullanılmasına
yol açarak, şirket kaynaklarının yanlış dağılımına neden olur. Üçüncü
olarak da toplu sözleşmelerdeki şartlar, üretimi veri sermaye/işgücü miktarından
elde edilebilecek üretim düzeyinin altına düşürür. Çünkü işgücü maliyetlerindeki
artışın, şirket kârlarını ve yatırım heveslerini azalttığı varsayılır.