Bu dönemde köleler özgür olmadıkları ve hukuken eşya (mal) olarak kabul edildikleri için, köle ile sahibi (efendisi) arasındaki iş ilişkisini düzenleyen hukukî bağ kira sözleşmesine benzetilerek, sözü edilen hizmet kirası bir tür eşya kirası olarak kabul edilmiştir. Bu nedenle de taraflar arasındaki iş ilişkisinin Eşya Hukuku kapsamında ve Özel Hukuk çerçevesinde düzenlenmesi yoluna gidilmiştir.