Cumhuriyet döneminin en önemli yasalarından biri olan, sağlık alanı yanında çalışma ilişkilerini alanına yönelik olarak da düzenlemeler yapan 1930 tarihli Umumi Hıfzısıhha Kanunu, ancak çıkarıldığı ortamın kendine özgü koşulları içerisinde anlaşılabilir. Gelir ve öğretim düzeylerinin son derece düşük olduğu, sağlık personelinin yetersiz olduğu, üstelik uzun yıllar savaşlarla sarılmış bir ülkede, ciddi sağlık sorunları bulunmaktaydı.

Halk sağlığını koruyucu çeşitli önlemler getiren Umumi Hıfzısıhha Kanunun çalışma ilişkilerine yönelik hükümleri de, tüm bağımlı çalışanları koruyucu önlemler getirmekten çok, büyük ölçüde kadın ve çocuk çalışanların korunması amacına dönüktür.