Genel çizgileriyle, iki düzenlemenin temel ruhları arasında bir yakınlık olduğu gözlenmektedir. Temel benzerlikler, daha çok sistemin amacının ulusal düzeyde tanımlanması, çalışma ilişkilerinin taraflarına ulusal amaçları gerçekleştirmenin ve bunu bozacak davranışlardan kaçınmanın bir amaç ve görev olarak verilmiş olması gibi konularda görülmektedir. İş Şartı’nda, Türkiye’de olduğu gibi, işçiyi özellikle bireysel iş ilişkileri alanında koruyucu çeşitli hükümler mevcuttur. 

İtalyan mevzuatıyla İK arasında farklılıklar da söz konusudur. Ciddi bir farklılık, işçi ve işverenler açısından sendikal örgütlenme itibariyle ortaya çıkmaktadır. İtalya’da, belli sınırlamalar altında, devlet kontrolünde bir sendikal örgütlenme söz konusudur. Türkiye’de sendikal örgütlenmenin sağlanmamış olması, İtalya’dakine benzer korporatif bir yapıdan en önemli farklılık olarak ortaya çıkmaktadır.