Özel kesim ağırlıklı olduğu için ana çizgileriyle “liberal” olarak nitelendirilen bu dönemde, sanayileşme çabaları değişik nedenlerle yetersiz kalmıştır. Türkiye’nin sanayileşme için gerekli sermaye ve nitelikli işgücünden mahrum oluşu, dönem
itibariyle sanayileşme için gerekli olan altyapının henüz mevcut bulunmayışı, 1925 yılında âşârın kaldırılmasının bütçeyi ve dolayısıyla sanayileşme çabalarını olumsuz yönde etkilemesi, 1923 yılında imzalanan Lozan Antlaşması hükümlerine göre Türkiye’nin 1929 yılına kadar sanayiini koruyacak gümrük tedbirlerini alamamak durumunda kalması; bu nedenlerin başlıcalarıdır. 1920’li yıllardaki sanayileşme çabalarının yetersiz kalması yanında, 1929 dünya bunalımının etkileri, Türkiye’yi 1930’lu yılların başında yeni arayışlara yöneltmiş ve pragmatik bir yol olarak devletçi iktisat politikaları gündeme gelmiştir.