Toplu iş sözleşmesi kurumu Türk iş hukukuna ilk defa Borçlar Kanunu’nda düzenlenen “umumi mukavele” ile girmiştir. Yapılan düzenlemelerin içeriği itibariyle, kendisi gibi liberal ve bireyci bir yaklaşıma sahip olan Mecelle’den ayrıldığı görülmektedir. Mecelle’nin “icare-i adem”“insan kirası” kavramında somutlaşan köle-efendi mantığının yerini, işçi ve işverenlerin birbirine denk güçler olarak kabul edildiği hizmet sözleşmesi kavramı almaktadır. Medeni Kanun
ile birlikte, iş yasalarında boşluk bulunan hallerde bireysel ve toplu iş ilişkilerine uygulanan genel bir yasa olma niteliğini taşımaktadır.