Yalnızlaşma ve anlam boşluğu: Çalışma yaşamının sağladığı uğraşlar ve sosyal çevrelerden emeklilik nedeniyle zorunlu kopuş, özellikle sosyal yönü güçlü kişiliğe sahip emeklilerde büyük bir boşluğa neden olabilmektedir. Önemli bir sosyal kabul, aidiyet ve kendini gerçekleştirme alanının kaybı, “terk edilmişlik” hissini güçlendirebilmekte, yaşamda ciddi bir “anlam boşluğu” yaratabilmektedir. Özgüvenin yitirilmesi ve kendini dış dünyadan soyutlama gibi eğilimler, bu yaşlarda sıkça görülen depresyonun belirtileri olabilir. Bununla beraber, emeklilerin bu dönemde söz konusu açığı ailelerine ve özel yaşamlarındaki eski dostluklara ve hobilere daha çok zaman ayırarak kapattıkları da görülmektedir.