Görüşmecinin rasyonelliği sorunu, araştırmalarda ön planda yer alan bir konudur. Ekonomistlerin ve oyun teorisyenlerinin aksine sosyal psikologlar, genellikle çok sayıda kişinin rasyonel bir görüşmeci olmadığını vurgulamıştır. Araştırmalar görüşmelerde kişilerin sosyal psikologlar tarafından tanımlanmış olan duygusal, algısal, kişisel ve kişiler arası konularla eş zamanlı olarak ilgilendiklerini de ortaya çıkarmıştır (Friedman, 1994: 8-9). Görüleceği gibi, beşerî ilişkiler aşaması biçiminde değerlendirilmesi durumunda toplu görüşmede sübjektif unsurlar önem kazanmakta, psikolojik ve sosyolojik yöntemlerin kullanılması gerekli hale gelmektedir. Gerçekten, bu aşamada psikolojik yöntemlerle rakibin ikna edilmesine; sosyolojik yöntemlerle ise toplu görüşme sürecine olan etkisi giderek artan kamuoyu desteğinin kazanılmasına çalışılmaktadır. Toplu görüşme, diğer görüşme tiplerinden temel bazı özellikleri ile ayrılmaktadır. Farklılık meydana getiren söz konusu özellikler, aşağıda yer almaktadır (Lewis vd., 2003: 228):
- Toplu görüşme, çözüm ihtiyacı duyulan konular üzerinde pazarlık yapmak için bir araya gelen taraflar arasındaki yüz yüze toplantıları içeren niyetsel bir olgudur,
- Toplu görüşmede temel amaç, anlaşmaya ulaşmak olduğundan her zaman bir sonuca ulaşılır,
- Taraflar arasındaki ilişki görüşmelerin bitmesinden sonra da normal olarak devam etmelidir.
- Toplu görüşme, taraflar arasındaki güç ilişkisine dayanır.