Türk Borçlar Kanunu
6098 sayılı Türk Borçlar Kanununda çalışma yaşamının denetimini ilgilendiren
hükümlere yer verilmiştir. Nitekim 6098 sayılı Türk Borçlar Kanununun “İşçinin Kişiliğinin Korunması” başlığını taşıyan 417. maddesine göre işveren, hizmet ilişkisinde işçinin kişiliğini korumak ve saygı göstermek ve işyerinde dürüstlük ilkelerine uygun bir düzeni sağlamakla, özellikle işçilerin psikolojik ve cinsel tacize
uğramamaları ve bu tür tacizlere uğramış olanların daha fazla zarar görmemeleri
için gerekli önlemleri almakla yükümlüdür. İşveren, işyerinde iş sağlığı ve güvenliğinin sağlanması için gerekli her türlü önlemi almak, araç ve gereçleri noksansız
bulundurmak; işçiler de iş sağlığı ve güvenliği konusunda alınan her türlü önleme
uymakla yükümlüdür. İşverenin yukarıdaki hükümler dâhil, kanuna ve sözleşmeye aykırı davranışı nedeniyle işçinin ölümü, vücut bütünlüğünün zedelenmesi
veya kişilik haklarının ihlaline bağlı zararların tazmini, sözleşmeye aykırılıktan
doğan sorumluluk hükümlerine tabidir.
Türk Borçlar Kanunu iş kazası ya da meslek hastalığı sonucu ya da tedaviler
sonucu ölüm vuku bulmuşsa bu arada yapılan harcamaların da işverence yapılması gerektiğini ifade eder. Ayrıca ölüm sebebiyle destekten mahrum kalanların da
maddi zararlarının tazmini gerekecektir. Çalışma gücünü tamamen ya da kısmen
kaybedenlerin ileriye yönelik olarak doğacak kayıpları da işverenden talep edilebilir. Hâkim zarar gören kimsenin özel durumlarını dikkate alarak kendisine ya da
ölümü hâlinde ailesine adalete uygun bir manevi tazminat ödenmesini kararlaştırılabilir (mad.53, 54, 55 ve 56).
Türk Borçlar Kanunu’nun 418. maddesi de işçinin işverenle birlikte yaşaması hâlinde, işverenin beslenme ve uygun bir barınak sağlama yükümlülüğünün
olduğunu belirtmektedir. Ayrıca işçi, kusuru olmaksızın hastalık veya kaza gibi
sebeplerle iş görme edimini yerine getiremezse işveren, sosyal sigortalar yardımlarından yararlanamayan, bir yıla kadar çalışmış işçinin bakımını ve tedavisini,
iki hafta süreyle sağlamak zorundadır. İşçinin bir yılı aşan her hizmet yılı için söz
konusu süre, dört haftayı aşmamak üzere ikişer gün artırılacaktır. Bundan başka
işveren, işçinin gebeliğinde ve doğum yapması durumunda da aynı edimleri yerine getirmekle yükümlüdür.