İyimser görüşlerin temelinde “toplumsal insan” ve “kendini gerçekleştiren insan” kavramları

yatmaktadır. Bu anlayışa göre insana ilişkin varsayımlar şu şekilde sıralanmaktadır:

• Gerçekte insanı güdüleyen, onun toplumsal gereksinimleridir. İnsan başkaları ile ilişkiler kurarak temel kimlik duygusuna kavuşur.

• İş, endüstri devriminin ve ussallaştırılmanın bir sonucu olarak anlamını yitirmiştir. Bu anlam, iş yaşamındaki toplumsal ilişkilerde aranmalıdır.

• İnsan, yönetimin sağladığı özendiriciler ve yaptığı kontrollerden çok, dahil olduğu grubun toplumsal baskısına karşı duyarlıdır.

• İnsan, toplumsal ve kabul edilme gereksinimleri denetleyici tarafından karşılanabildiği ölçüde yönetime karşı duyarlıdır.

• İnsan işinde yetkinleşmek ister ve bunu gerçekleştirecek güçtedir.

• İnsan, her şeyden önce, kendi kendisini güdüler ve kontrol eder. Dış özendiriciler ve kontroller insanı korkutur, kaygılandırır ve tam bir uyum göstermesini zorlaştırır.

• Kendini gerçekleştirme gereksinimi karşılanan kişi çatışma ve saldırgan davranışlardan uzak durur. Hatta bir şans verilse, insan kendi amaçları ile örgütün amaçlarını gönüllü olarak birleştirebilir.

• İnsanın gereksinimleri hiyerarşik bir yapı oluşturmaktadır. Doğru cevap C’dir.