X kuramı şu varsayımlara dayanmaktadır(Aydın, 2000, s. 84): Sıradan bir insan doğuştan işi sevmez ve eğer olanaklı ise işten kaçar. İnsanın işi sevmeme özelliği nedeniyle, örgütsel hedefleri gerçekleştirme doğrultusunda yeterli çabayı göstermesini sağlamak amacıyla, insanların çoğunluğu mutlaka baskı altına alınmalı, kontrol edilmeli, yönlendirilmeli ve ceza ile korkutulmalıdır. İşi sevmeme durumu, ödülle bile etkisiz kılınamayacak ölçüde güçlüdür. Sıradan insan yönlendirilmeyi yeğler, sorumluluktan kaçar, hırslı değildir. Hepsinden de önemlisi güvenlik ister.