Türk hukuk tarihinde bu ilkeye ilk yer veren kanunun 1274 (1858) tarihli “Ceza Kanunname-i Hümayunu” olduğu (m. 1, 2, 3, 4, 5), daha sonra ilkenin 1876 tarihli Kanun-i Esasinin (Anayasa) 10. maddesine taşınarak anayasal değere sahip kılındığı kabul edilmektedir. İlkeye 1961 Anayasası’nın 33, 1982 Anayasası’nın 38. maddelerinde ve 1926 tarihli mülga 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 1. maddesinde ve hâlen yürürlükte bulunan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 2. maddesinde yer verilmiştir.