Yaşam deneyimleri     beynimizi değiştirir. Sunulan her şey çocuğa normal görünür çünkü çocuk, doğru-yanlış,            iyi-kötü arasındaki farkı görecek mantıksal düzeneği henüz kuramamıştır. Bebekler iletişime hazır bir biçimde           dünyaya gelir  ve gördükleri  her şeyi, herkesi          taklit ederler. Televizyon alışkanlıklar oluşturur: Bağlanma, bunların başında gelen en tehlikeli alışkanlıktır. İlgi, karşılıklı          iletişim, hareketlilik            ve mizah gibi  çocuğun tüm değer verdiği    etkileşimi içinde barındıran televizyon, çocuklara bir ilişki biçimi sunar ve çocuk bunları sorgusuz bir biçimde kabullenir. Birey, bebeklikten başlayarak ilişki motifleri oluşturur ve sonra, yaşam boyu bunları kullanır. Bunların oluşması çok kolay, kaybolması çok zordur.